Hoewel tegenwoordig steeds vaker kinderen betrokken zijn bij de dood en de uitvaart, lijkt er ook nog voldoende onzekerheid en schroom. Wij zijn ons hiervan bewust en gaan graag met nabestaanden in gesprek over welke rol er voor de (klein)kinderen kan zijn weggelegd.
We weten inmiddels dat veel kinderen juist heel goed kunnen aangeven wat ze wel en/of niet aandurven of aankunnen. Willen ze hun overleden opa of oma, vader of moeder wel of niet meer zien en zo ja, hoe pak je dat dan aan. Welk moment kies je daarvoor om dat waardevol te laten zijn en welke woorden kies je? Vaak vertellen we dan om niet om de boodschap heen te draaien, maar in begrijpelijke taal te vertellen wat er is gebeurd, wat de vervolgstappen zijn en concrete vragen te stellen aan kinderen. De ervaring heeft geleerd dat zij daar heel goed op reageren en sterker nog, geweldige, ontwapenende vragen kunnen stellen, want de kwetsbaarheid die ontstaat door de lach en de traan benoemen ouders doorgaans als verlichtend. Zo kunnen bijvoorbeeld (kleine) rituelen een belangrijke (eerste) stap zijn. Rituelen zijn een mooie praktische vertaalslag die houvast biedt. Rituelen voegen vaak een belangrijke waarde toe aan een afscheid. Van de tekening of brief om mee te geven aan de dierbare tot kleuren en schilderen van de kist. Of mooie lichtrituelen en bellenblazen. Laatst zongen de kleinkinderen met elkaar een kinderliedje en iedereen zong mee. Liefdevol, waardevol en passend en zoals hun vader na afloop huilend vanuit het diepste van zijn ziel zei : “Wat een prachtige klote week was dit zeg”.
Er zijn hele mooie boeken voor jong en oud die helpend kunnen zijn rond een overlijden. Vraag ons gerust om een lijst van suggesties. We helpen hier graag bij.
Patty-Lou Leenheer
Getijden Uitvaartzorg
